บทเรียนจากความผิดพลาด

ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ไม่สามารถสร้างได้จากคนๆเดียว ในธุรกิจนี้เราจะเห็นว่าทีมที่เขาสำเร็จอย่างมาก เกิดจากทีมที่ใหญ่ และมีความเข้าใจกัน นำจุดแข็งแต่ละคนมาเสริมสร้างทีมให้แกร่งขึ้น

แน่นอนว่าในตอนแรกๆที่เราสร้างทีม หรือเรียกอีกอย่างว่ามือใหม่ในการสร้างทีมจะให้รู้และเข้าใจอย่างชัดเจนลึกซึ้งเหมือนคนที่เขาสร้างมาก่อนนานแล้วมันย่อมเป็นไปไม่ได้ มันจะเกิดความผิดพลาดหลายต่อหลายครั้งให้เราได้เรียนรู้

และที่สำคัญทีมใหญ่ๆล้วนเป็นการมารวมตัวกันของคนหลากหลายอายุ การผ่านอะไรที่ไม่เหมือนกันมาก่อนความไม่เข้าใจกันในตอนแรกย่อมเกิดขึ้นเป็นของธรรมดา

สิ่งที่เราต้องทำก็คือเมื่อเกิดการกระทบกระทั่ง หรือความไม่พอใจกันเกิดขึ้น เราต้องให้อภัยกัน เรียนรู้ซึ่งกันและกัน เพื่อที่จะอยู่ร่วมกันเป็นทีมให้ได้ ในเมื่อเป้าหมายเราคืออันเดียวกัน ไม่มีเหตุผลใดที่จะไม่ทำให้เราเรียนรู้และให้อภัยกัน

ทุกคนเคยทำผิดพลาดมาก่อนในชีวิตที่ผ่านมา สิ่งแรกที่เราต้องทำคือการสำนึกผิด

การสำนึกผิดไม่ใช่การเอาตัวเองจมอยู่กับอารมณ์ที่ว่าเราผิดอยู่ตลอดเวลาจนไม่สามารถให้อภัยตัวเองแล้วลุกขึ้นมาแก้ไขได้ การสำนึกผิดที่ดีคือการที่เรารู้ว่าเราทำผิดแล้วให้อภัยตัวเองในสิ่งที่ได้ทำผิดพลาดมา จากนั้นก็แก้ไข ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้มันดีขึ้นกว่าเดิม

เพราะคนที่ไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ ไม่มีทางที่จะให้อภัยคนอื่นได้อย่างแน่นอน

การให้อภัยคนอื่นไม่ใช่เป็นการยอมแพ้หรืออ่อนแอ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราให้อภัยคนอื่น คนแรกที่จะได้คือตัวเรา เพราะเราจะได้ฝึกตัวเองให้อยู่ในอารมณ์ที่เป็นบวกเอาพลังงานมาใช้ในสิ่งที่จะช่วยพัฒนาตัวเรา ไม่ใช่เอาพลังงานไปเผาผลาญสิ้นเปลืองกับความอาฆาตพยาบาทใคร

เพราะฉะนั้นเมื่อเราต้องการความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เราก็ต้องมีทีมงานที่ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่ง คำว่าอภัยจึงจำเป็นต้องมีให้มากเมื่อเราทำงานร่วมกัน เพราะความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ไม่สามารถเกิดขึ้นได้บนหัวใจดวงเล็กๆ